Περιορισμοί

 

Tι ζητάει ο άνθρωπος; Tι ζητάνε όλοι οι άνθρωποι; Σιγά το δύσκολο. Ευτυχία.

Εντάξει, αλλά αυτά που κάνουν κάποιον ευτυχισμένο διαφέρουν τόσο μεταξύ τους όσο ο ήλιος με την σελήνη, ο χειμώνας με το καλοκαίρι, οι προσκυνητές στο άγιο όρος με τους γυμνιστές του σαν τροπε. Υπάρχει άραγε κάτι, μια προυπόθεση, μια συνθήκη χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να είναι στα αλήθεια ευτυχής;

Eννοείται πως ναι.  

Το να μην σου λένε τι να κάνεις. Πως θα ζήσεις την ζωή σου, τι θα φας, τι θα πιεις, με ποιον θα κάνεις παρέα, ποιόν θα ερωτευτείς, τι ρούχα μπορείς να βάλεις, τι ρούχα μπορείς να βγάλεις, αν θα έχεις μακριά μαλλιά ή κοντά, τι επάγγελμα θα ακολουθήσεις.

Σύμφωνοι, οι άνθρωποι έχουν την έμφυτη ανάγκη να ζουν σε ομάδες. Ωστόσο, η ένταξη σε αυτές πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί προιόν ελεύθερης επιλογής. Στην ομάδα μπαίνεις ΑΝ θέλεις και όχι επειδή το λένε οι γραφές, η άτιμη κοινωνία  ή επειδή έτσι «πρέπει».

Εντασσόμαστε σε σχήματα κοινωνικής, θρησκευτικής ή πολιτικής φύσεως πολλές φορές λόγω παράδοσης, συνήθειας, και «τύχης» αλλά συχνά νιώθουμε εγκλωβισμένοι, φυλακισμένοι, δέσμιοι απόψεων, κανόνων που δεν μας ταιριάζουν, που μας καταπιέζουν, που έρχονται σε σύγκρουση με τον βαθύτερο εαυτό μας. Δύσκολα μάχεται πετυχημένα κάποιος τον εαυτό του για πολύ καιρό. Αν τα όρια, οι δεσμεύσεις και οι περιορισμοί πνευματικοί ή σωματικοί φαίνονται ανυπόφοροι πρέπει να τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.

 Ηρεμία και κατ’επέκταση ευτυχία χωρίς αυτό δεν υπάρχει όσο και να προσπαθήσουμε. Πρέπει να είμαι ελεύθερος να διαθέσω το σώμα μου και το πνεύμα μου όπως κρίνω καλύτερα χωρίς εξωτερικούς περιορισμούς. Να πάρω όποια ταυτότητα θέλω, να την χάσω και να την ξαναβρώ. Μόνος μου.

Δεν πρέπει να ζούμε «εντοιχισμένοι». Κυκλωμένοι από αλυσίδες, συρματοπλέγματα, λουκέτα, ιδέες και παραδόσεις φθαρμένες σαν σκασμένο ξύλο, ακίνητες σαν τοίχους ή σκληρές σαν τσιμέντο. Eίτε το αντιμετωπίζουμε στωικά, είτε βάζουμε τις φωνές, είτε προσπαθούμε με λάθος εργαλεία, είτε εθελοτυφλούμε, είτε χτυπιόμαστε σαν θηρία στο κλουβί, η λύση είναι απλή και δύσκολη. Πρέπει να βρούμε τα κλειδιά.

     Ο καθένας τα δικά του.